EL-BAKARA: 256
لَآ إِكْرَاهَ فِى ٱلدِّينِ ۖ قَد تَّبَيَّنَ ٱلرُّشْدُ مِنَ ٱلْغَىِّ ۚ فَمَن يَكْفُرْ بِٱلطَّـٰغُوتِ وَيُؤْمِنۢ بِٱللَّهِ فَقَدِ ٱسْتَمْسَكَ بِٱلْعُرْوَةِ ٱلْوُثْقَىٰ لَا ٱنفِصَامَ لَهَا ۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
Dine girme konusunda zorlama yoktur. Hak ile bâtıl (apaçık delillerle) belli olmuştur. Kim tağutu(ibadet edilme hakkı dâhil, Allah’a ait hak, sıfat ve yetkilerden herhangi birinin kendisinde bulunduğuna veya Allah gibi fiil yapabildiğine inanan, dili veya ameliyle bunu iddia eden veya bunlardan herhangi biri kendisine verildiğinde rıza gösterenleri) reddeder (kalp ve amel ile tağutu, ona tapanları ve bunları Müslüman görenleri Müslüman saymaz) ve Allah’a iman ederse (O’nu zatında, sıfatlarında, fiillerinde, hak ve yetkilerinde birleyip ibadetleri yalnız O’na has kılarsa) işte ancak bu kişi kopmak bilmeyen (cenneti kazandıran) sağlam bir kulpa tutunmuş (tevhidi gerçekleştirmiş) olur. Muhakkak ki Allah, (سَمِيع)Semîʿ’dir(gerçek manada tağutu reddedip Allah’a iman eden kişinin ikrar ettiği tevhid sözünü ve her şeyi en ince ayrıntısına kadar işitendir) ve (عَلِيم)ʿAlîm’dir(tağutu reddedip Allah’a iman ettiğini söyleyen kişinin imanında ihlaslı olup olmadığını, imanını yaşantısında uygulayıp uygulamadığını ve gizli olsun açık olsun her şeyi en ince ayrıntısıyla bilendir).
